We hadden het gisteren op “de zaak” (die berg stenen in Amerongen) over wat er allemaal mis kan gaan bij banken en geldzaken. Fout overgenomen geboortedata, instanties die beweren dat je niet bestond voor je bij hun ingeschreven stond, het voor de veiligheid blokkeren van credit cards zonder de eigenaar te informeren. Dat soort zaken. Iedereen komt ze wel eens tegen.
Ik dacht toen aan een voorvalletje uit mijn studententijd. Toen je je cheques bewaarde tot het eind van de maand, en dan boodschappen doen bij de Albert Heijn en dan mocht je 50 gulden extra opnemen, zonder dat je saldo gecontroleerd werd. Een uitkomst. In die tijd was ik op reis door Thailand en met een paar Portugese vrienden kwam ik in een achteraf dorp bij een postkantoortje terecht, waar ik mijn laatste cheque zou gaan innen. Ik vulde het bedrag in Baht in, noteerde mijn pasnummer en zette mijn handtekening. Ik viste mijn paspoort en mijn bankpas uit mijn rugzak en overhandigde alles aan de postkantoorbeambte, die alle ijverig bestudeerde. Zijn conclusie was alles behalve verlossend: mijn drie handtekeningen (op de cheque, mijn pasje en in mijn paspoort) leken niet op elkaar. Ik geloof dat ik op dat moment even echt in paniek was: hij zou mijn laatste cheque toch niet voor mijn ogen verscheuren, terwijl ik nog een week in Thailand zou zijn? Gelukkig kwam ik er van af door mijn handtekening tien keer op een stukje papier te zetten. Om te laten zien dat er wel een soort gemene deler was, maar dat het me inderdaad niet lukte om twee keer dezelfde handtekening te zetten.
Als ik dit gesprek niet gehad had, had ik ’s avonds niet zo hard gelachen bij de diepvries van de Appie. Ik denk dat het kwartje (als we het toch over oud geld hebben) van de accept gyros dan niet gevallen was. Ik had het geregistreerd, maar niet de connectie gelegd. Nu vond ik het hilarisch. Lang leve de vegetarische slager.
