Ik heb altijd een bloedhekel gehad aan alle Sisi-films. Sowieso al die meisjesdingen waren niet echt aan mij besteed. The Sound of Music, nog zo’n horror. Of Het Kleine Huis op de Prairie. Maarja, nu doe ik iets met vrouwen en ik heb een bioscoopkaart. Ik kon dus Sisi und ich niet laten lopen. En ik moet zeggen dat ik de film goed te pruimen vond.

De inmiddels 41-jarige Irma Sztáray (Sandra Hüller) is niet getrouwd en wil niet in het klooster en dan is er nog één optie: aan het hof. Ze komt bij Sisi (Susanne Wolff) terecht die inmiddels behoorlijk ’teruggetrokken’ leeft. En teruggetrokken betekent dan niet alleen in een hutje op de hei, maar teruggetrokken uit het hofleven in een paleisje op Corfu (dat later door mijn vriend Wilhelm II gekocht zal worden).

Het verhaal is niet historisch correct en de keuze van kostuums en muziek is anachronistisch, maar dat stoort eigenlijk niet. En daar gaat het regisseur Frauke Finsterwalder ook niet echt om. Het gaat om de relatie tussen de beide dames. Kan je vrienden zijn als er standsverschil is? Maar dan echt… Is er ook een andere kant aan Keizerin Elisabeth die door (mannelijke) historici niet verteld wordt?

Zo nu en dan heb je het gevoel dat Finsterwalder de waarheid wel erg oprekt door van Achilleion een soort creatief-sportieve kolonie te maken, waarbij zeden en normen niet zo nauw genomen worden. Aan de andere kant voelt dat ook zo bij het eetprobleem van Sisi en de fysieke krachtseisen die gesteld worden aan de hofdame en die zijn wel echt gedocumenteerd. Het gaat er niet om dat het waar is, maar dat er een sfeer gecreëerd wordt die waar zou kunnen zijn.

De relatie tussen Irma en Sisi wordt erg mooi uitgewerkt door Hüller en Wolff. De afhankelijkheid en de echte genegenheid en uiteindelijk ook sterke persoonlijkheid van Irma tegenover de ongenaakbare, manipulatieve en wispelturige Sisi. Door de continue veranderingen in hun relatie, verveelt de film eigenlijk nergens. Heel misschien op het moment dat Irma op een zijspoor dreigt te komen en dat lijkt te accepteren. Dan blijkt dat zij het spelletje achterbaks inmiddels ook goed kan spelen.

Kortom, een heerlijke film voor een hete middag of een druilerige middag. Of een gezellige avond. Nou ja, zie maar.