Jeeeeej! Een geschiedenisfilm. Aangezien ik bijna niks met geschiedenis doe, leek het me hartstikke fijn om eens naar een geschiedenisfilm te gaan. Alleen vergeet ik soms dat ik best wel heel veel geschiedenis doe en ook wel heel veel weet. En dat gold ook een beetje voor de documentaire ‘Sporen van Indië’. Het leek me zo mooi, de sporen van Indië in Nederland, niet alleen de sporen die we daar achter gelaten hebben. En ik dacht, of hoopte, dat ik na de documentaire met een nieuwe blik om me heen zou kijken.
Eindexamen in Hoogeveen
Helaas viel dat wat tegen. Of mee. Of misschien ben ik tegenwoordig gewoon zo oud dat ik klaag over het gebrek aan kennis van de moderne mens. Of ik onthoud gewoon teveel. Indonesië was het keuzeonderwerp van het eindexamen geschiedenis in eh… 1989. De basisgeschiedenis over het onderwerp zit op de één of andere manier nog steeds herkenbaar in mijn hersenpan. Wat daarbij helpt, is dat ik opgroeide in Hoogeveen en Hoogeveen had, en heeft, een grote Molukse gemeenschap, dus ook via die weg heb ik deels onbewust wat meegekregen. Overigens een leuk zijweggetje: ik googlede wat naar die Molukse gemeenschap en ik vond de rapporten van de inlichtingendiensten. Saaaaaaai! Echt, volgens mij is James Bond alleen maar fantasie. (Oh wacht…)
Amersfoort
Hoewel ik door de documentaire geen spectaculaire nieuwe ontdekkingen over Indië in Nederland heb gedaan, was het wel een heerlijke documentaire. Conceptueel gezien was het interessant gedaan. Centraal in de documentaire stond Amersfoort. Via de Indische buurt volgenden we een jong stel naar Indië en via de Jappenkampen weer terug, daarna soldaten die via Amersfoort naar de politionele acties moesten en de Molukkers die vervolgens onder andere via Amersfoort weer naar Nederland kwamen. De documentaire eindigde in Amersfoort bij het huis waar Van Oldebarnevelt opgroeide. Van Oldebarnevelt was (mede?-)oprichter van de VOC en stond daarmee aan het startpunt van de relatie met ‘Ons Indië’. En ik houd van dit soort vertellingen die in hun eigen staart bijten.
Hans Goedkoop
De film werd aan elkaar gepraat door Hans Goedkoop en dat is natuurlijk gewoon fijn. Eigenlijk wil ik gewoon weer meer Andere Tijden op tv, maar helaas, helaas. Al met al is Hans Goedkoop toch wel bijna de fijnste geschiedenisprater van Nederland. Bijna, want ik ben toch wel erg verknocht geraakt aan Luc Panhuysen die de audiotour van het Rampjaar voor Kasteel Amerongen in sprak. Die kan ik elk weekend horen, dus een middagje Hans Goedkoop was een leuke afwisseling.
