Groen

Vanuit mijn weekendbed kijk ik uit over de uiterwaarden bij Amerongen. Als het donker is zie ik net de rode lichtjes van de stuw. Alleen werd ik vannacht wakker en toen zag ik opeens groene lichtjes. Ietwat verbaasd viel ik weer in slaap. Ik was heel erg aan het dromen, dus met hele andere dingen bezig (treinen door de kasteeltuin, cola-drinkende zaalgidsen, brand in niet bestaande bijgebouwen, dat soort dingen). Vanmorgen stapte ik op mijn fiets voor mijn laatste dag doordeweekse werk en halverwege zag ik het: de stuw stond open! Ik had natuurlijk al helemaal niet meer aan de groene lichten gedacht na al die dromen, maar opeens viel het kwartje.

Natuurlijk vroeg ik me af hoe dat ook alweer zat, met stuwen die open staan. Plat gezegd betekent het dat er genoeg water door de Rijn stroomt voor zoetwater voorziening voor boeren en om de scheepvaart door te laten. Omdat de afgelopen weken de lichtjes rood waren, is mijn conclusie dat er nu meer water door de Rijn stroomt. Op zich is dat heel logisch, want de sneeuw in de Alpen begint te smelten en dat komt dan hier langs.

De rivier is belangrijk voor het Kasteel, eigenlijk bijna de “raison de être” en de bewoners hebben altijd met hoog water moeten leven. Margaretha schrijft in de 17e eeuw al aan haar man dat het al twee weken hoog water is. Het water staat zo hoog dat het hele souterrain onder water staat en daar bevinden zich de keukens. Gelukkig kookten ze toen nog op open vuur en dan maakt het niet zoveel uit of je dat nou in de grote zaal doet of in de keuken. Wel lastig voor de adellijke dame natuurlijk, maar niet onoverkomelijk. Van latere generaties weten we dat de kinderen van een overstroomde kelder gebruik maakten door er met een bootje te gaan varen. Elk nadeel hep ze voordeel…