Onlangs kwam ik ’s ochtends op mijn werk en er stonden wat collega’s op de kamer te kletsen. Ik kroop achter mijn bureau en luisterde eerst maar eens waar het over ging. Het bleek over guilty pleasures te gaan. En de meest foute, met name Nederlandstalige, muziek kwam voorbij. Ik dacht me op de vlakte te houden, want ik heb welk guilty pleasures maar in heel andere genres. Uiteindelijk kwam ik er natuurlijk onderuit “Ah, doe niet zo flauw, zeg het nou gewoon”. Dus ik kwam er maar voor uit: mijn guilty pleasure is het Pianoconcert in Bes van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski. Dat kan ik meezingen en hard ook. Eén collega begonnen te gniffelen: “Dat is best kitsch”. “Daar springt het glazuur van van je tanden”, antwoordde ik. Maar van het één kwam het ander en binnen de kortste keren stond het clubje Bach te luisteren. Mijn werk op aarde is gedaan.

Later appte ik een andere collega nog met een guilty pleasure die ik altijd heel hard mee zing tijdens het schoonmaken. Het is muzikaal gezien niet eens zo erg, het is gewoon degelijke, strakke salsa, alleen de tekst, die zo fout. Zo verschrikkelijk fout (de titel van het nummer is Kom, verslind me nog een keer). Helemaal hoe hij het op dit live filmpje zingt. Gelukkig is het in het Spaans, dus mijn buren hebben waarschijnlijk geen idee. Ik heb het nummer ooit in Spanje heel hard meegezongen. Toen was er wel een Spanjaard die toch even heel bezorgd aan me vroeg of ik wel wist wat ik zong.
Er is nog iets heel fout aan dit nummer. De zanger. Ik ken de beste man niet, maar zoals mijn collega direct reageerde: “Die snor!”.

En opeens worden snorren een thema in mijn leven. We hadden het in Amerongen afgelopen jaar natuurlijk uitgebreid over Kaiser Wilhelm met zijn snor, maar ik heb een nieuwe snor! Voor het huisje kreeg ik van de conservator een aanbod “Als je nog wat nodig hebt, een kastje ofzo, we hebben in het kasteel nog wel wat staan. Of een portret, Van Ginkel of Jules.” En ik heb Jules geconfisqueerd. Met snor. Want Jules is cool.

Jules van Bylandt was de zwager van “onze” graaf Bentinck. Geboren in 1863, een avonturier met familiefortuin. Hij heeft de wereld rond gereisd. Te paard en te voet. In het Utrechts Archief zijn zijn fotoalbums te vinden en er is een boek uitgegeven over zijn reis door Afrika. Toevallig is daarvan vorige week een exemplaar verkocht op catawiki.
Jules was een uitmuntend bobsleeër. Hij is jong omgekomen bij een bobslee-ongeluk in Sankt Moritz. Daar is ook nog een monument voor hem te vinden. Omdat Jules niet getrouwd was, is zijn hele nalatenschap in Amerongen terecht gekomen, bij zijn zus. Eigenlijk is dat jammer, want hij is te weinig Amerongs om hem echt op te nemen in onze verhalen. En dat terwijl zijn verhaal zo de moeite waard is om te vertellen.