Begin oktober gooide een collega mij een visje toe: “We gaan een wijn en spijs rondleiding houden, vind je het leuk om die voor te bereiden? Oh en het is 3 november”. Nu kan je heel hard gaan mopperen dat dat allemaal op het laatste moment is en dat doe ik ook wel, want ik ben ook maar gewoon een simpele ziel die graag moppert. Eigenlijk is het gewoon zo dat ik heel goed ben, in laatste-moment-werk.

Ik heb natuurlijk het voordeel dat ik inmiddels behoorlijk ingelezen ben, dus een (groot) deel kon ik zo uit mijn mouw schudden. Alleen wil ik natuurlijk wel laten weten waar ik dingen vandaan heb. Dus ben ik nog verder onderzoek gaan doen en moest ik dingen weer naslaan. Dat is me niet helemaal voor 3 november gelukt, want ik heb het stuk nu pas afgerond, maar dat had vooral met de afronding te maken, de rondleiding hebben we gehouden en dat was hartstikke leuk.

Fragment uit de paklijst van Margaretha Turnor met de gekonfijte nootmuskaat

1 mandeken1mandje daerin 2 kanakens2kannetjes met
water voorde tande, van de apteker3apotheker
Diemerbrock en
Een potge met geconfijte nootemeeschaet
in haer bolster
4 kinekens4Kinnetje is eigenlijk een inhoudsmaat: Napje om melk mede uit te meten met booter

Ik zit natuurlijk door al mijn geblog behoorlijk goed in de brieven van Margaretha en die heb ik dan ook voor een deel als bron gebruikt. Ik heb toch weer wat leuke nieuwe ontdekkinkjes gedaan en kon zelfs nog het enige studieboek dat ik nog over heb van mijn studie Tropisch Landgebruik nog citeren. Ze stuurde haar man namelijk een heel pakket met kaasjes, een servies, mondwater en gekonfijte nootmuskaat (zie plaatje hierboven). Geen idee hoe dat zou smaken, maar het blijkt nog steeds een lekkernij te zijn, dus ik heb het gewoon besteld. Manisan Pala heet het.

In ieder geval ligt er nu een soort van boekje (bijna 20.000 woorden) waar ik eigenlijk heel trots op ben, maar dat geen status heeft. En ik weet ook eigenlijk niet zo goed wat ik er nu mee moet. Behalve de rondleiding geven. Ik vind het eigenlijk ook te leuk om het op de plank te laten liggen. Nou ja. Dilemma’s dus. Waarschijnlijk heb ik over een paar weken een nieuw projectje en dan ben ik het gewoon vergeten.