Ik ben weer tijdelijk aan het werk. Alweer een paar maanden en ik heb nog zes weken te gaan. Hartstikke fijn, leuke opdracht. Maar toch merk ik dat het me zwaar valt. Het is een opdracht voor drie dagen in de week, en daar begon het gereken al: drie dagen in de week, wat houd ik dan per maand over. Zit ik boven of onder de toeslagen grens? Werk voor 20 weken, dat betekent dat ik niet in aanmerking kom voor WW en dat betekent dat ik hierna gelijk weer de bijstand in donder. Zo mag je dan niet denken, want je weet maar nooit. Nee, je weet maar nooit, maar er is wel expliciet gezegd dat dit is waar ze geld voor hebben. Als ik in de bijstand kom betekent dat, dat ik niet te zuinig moet leven, want wat ik over houd, moet ik dan eerst opmaken. Sparen voor een eventuele opleiding zit er dan dus ook niet in. Bovendien krijg je daar ook gelijk weer gezeur over als je in de bijstand komt: dat dat niet zomaar mag, iets leren. Vorige keer deed ik wat online cursussen bij LinkedIn Learning, zelfs daar moest ik speciaal toestemming voor vragen. Ik vermeldde het, omdat het mij een pré leek: ik was echt met mijn toekomst bezig en volgens mij mijn arbeidskansen aan het vergroten. Dat zag ik dus helemaal verkeerd.

Ook een nadeel van weer een tijdelijk contract, is dat dat weer via payrolling is. Ik gun iedereen zijn boterham hoor, maar ik vind het zo raar dat het voordelig is om een extra bedrijf in te schakelen. Het is ook raar als een extern bedrijf over je arbeidsvoorwaarden gaat. Je werkt dan niet op basis van vertrouwen en dat betekent dat je dus eerst je vrije dagen moet opbouwen. Tegen de tijd dat je ze hebt opgebouwd, loopt je contract ten einde en kan je geen vrije dagen opnemen, omdat je nog allemaal dingen moet afronden.

Nu loopt het op het einde van mijn contract en ben ik dus alweer bezig met solliciteren en het mezelf voorbereiden op het altijd frustrerende contact met de sociale dienst.

Zo. Die natte scheet moest ik even kwijt. Er zijn ook positieve en leuke ontwikkelingen hoor. Maar die hele flexibiliteit van de arbeidsmarkt zit me dwars. Het vreet echt aan me en blijft me maar energie kosten.