Ik kreeg wat commentaar op mijn vleermuizenblogje, het schijnt nogal dom te zijn om een kelderdeur achter je dicht te laten vallen. Zelfs als je er nog nooit geweest bent en niet weet dat je de deur van binnen uit niet open gaat. Ik noem geen namen, maar: Ja Jijzus! Eerlijkheidshalve moet ik wel bekennen dat ik toen het gebeurde wel dacht “dit is dus zo’n moment dat als je een enge film kijkt, dat je dan heel hard roept, of in ieder geval denkt – doe dat nou niehiet….. -“.

Ik kan nu uit ervaring vertellen dat er in het echte leven geen spannende muziek bij zit. Er zijn ook geen shots die het gebeuren inleiden: ik zag geen blaadje dat voor de windvlaag net naar binnen waaide, of een muis die wegschoot in zijn holletje. De klink bewoog ook niet heel langzaam uit zichzelf en er schoot geen onbestemde schaduw voorbij. Het was gewoon een deur die open stond en toen dicht was.

Ik weet ook wel dat iedereen vindt dat ik niets nieuws vertel, maar ik wilde het toch nog even hardop herhalen. Wat voor iedereen in mijn omgeving fijn is om te weten, is dat als er een seriemoordenaar los loopt, een buitenaards wezen tussen Amerongen en Wageningen is geland of een raar laboratoriumvirus wordt los gelaten, ik waarschijnlijk het eerste slachtoffer ben. Ik zie de gevaren gewoon niet. Ik denk dat dat normaal is.