Ik kijk elk jaar naar de Wiener op nieuwjaarsdag. Het kijken is wel veranderd: vrouwen spelen gewoon mee en zijn ongegeneerd in beeld. Vroeger was het de sport om te kijken of het ze gelukt was om een mannelijke harpist te vinden. Als het een vrouw was, werd ze zorgvuldig uit beeld gehouden. Nu kreeg de harpiste een applaus van het hele orkest. Verandering is goed. Wat elk jaar hetzelfde is, is dat ik hoop ooit nog een keer in met een orkest in de Wiener opstelling te spelen: met de contrabassen in een lange rij over de volle breedte achter het orkest.
En alles dit jaar natuurlijk anders, blablabla, maar toch had ik daardoor opeens een heel rare deja vue. Het orkest speelde de Keizerwals voor een lege zaal, wat nu heel normaal is. Maar ik speelde het stuk pak ‘m beet 20 jaar geleden al voor een lege zaal. Ik speelde in het Wageningse studentenorkest en de Keizerwals stond op ons programma. Als studentenorkest hadden we soms ook “academische verplichtingen” dus we speelden bij de opening van het academisch jaar. Ik weet niet meer wat voor andere stukken we speelden, maar we speelden iets bij binnenkomst, iets halverwege de ceremonie en iets aan het eind. Uiteraard hadden we de Strausswals als klapper aan het eind bewaard. We hadden alleen geen rekening gehouden met de bijzonder efficiente pedel.
De pedel is de ceremoniemeester bij academische plechtigheden. Ze waarschuwen je als het cortège van hoogleraren binnen komt (en je moet gaan staan), geven aan wanneer het vragenvuur bij een promotie voorbij is (Hora est) en organiseren het vertrek uit de zaal naar de borrel toe.
Die Keizerwals heeft een bijzonder dingetje: hij heeft een gigantisch intro en dat is geen wals, maar een soort mars. In het filmpje begint pas bij 2’20 de wals. De pedel bij die bewuste opening van het academisch jaar was zo goed (of de bezoekers waren zo toe aan een borrel), dat bij het begin van de wals de zaal al leeg was. We hebben dus de hele wals voor een lege zaal geweest. Niet wetend dat dat twintig jaar later de Wiener dat ook zou doen. Echt trendsetter, dat Wagenings studentenorkest.
