Ja, ook ik ging naar Barbie. Zelfs nog eerder naar Barbie dan naar Oppenheimer. En weet je wat, ik heb me prima vermaakt!
De Barbie-wereld is heerlijk overzichtelijk: iedereen heet Barbie, behalve de Kens, die heten Ken. En je heb allemaal soorten Barbies en Kens, maar ze heten allemaal Barbie en Ken. Uiteraard gaat mijn hart uit naar de discontinued Barbies en Weird Barbie. Weird Barbie is eigenlijk de Barbie die met pen, viltstift en schaar mishandeld is door de eigenaresse (mijn favoriete spelletje met mijn poppen was kappertje). Inmiddels is Weird Barbie gewoon uitgebracht door Matell, want de kassa moet natuurlijk wel blijven rinkelen.
Als Barbie existentiële vragen begint te stellen, dan gaat er iets mis in Barbieland. Voordat ze echt ongelukkig wordt, moet ze naar Weird Barbie, want die heeft daar te redden. Om alle Barbie’s te redden, moet Barbie op zoek naar het meisje dat met haar speelt. Dus vertrekt Barbie naar de mensen wereld. Op het laatste moment gaat Ken als verstekeling mee.
In de mensen wereld is alles omgedraaid aan Barbieland, dat bevalt Ken prima. Nou ja, hele zoektocht enzo, komen ze terug in Barbieland, gaat Ken een beetje het mens uit lopen hangen en worden de Barbies gewoon stomme poppetjes. Uiteindelijk komt het gelukkig allemaal wel goed, dan heeft Ken door wat voor eikel hij eigenlijk is.
