Wat doe je als je vreemd gegaan bent? Biecht je het je partner eerlijk op, of laat je het met rust? Maar wat nou als je er jaren later achter komt dat je partner het wist en nooit wat heeft laten merken? En wat als je iets heel stoms doet om erachter te komen waarom? Daarover gaat Historias para no contar, verhalen om niet te vertellen.
In vijf korte verhalen laat Cesc Gay maken we kennis met Spanjaarden die iets meemaken wat ze liever zouden vergeten. Het is een komedie en humor is in alle landen anders, maar ook waar je je voor geneert is in alle landen anders. Dat maakt het een beetje balanceren op een dun koord.
Het is dus geen schuddebuik-komedie en ook geen op je stoel draaien van plaatsvervangende schaamte. Uiteindelijk is het gewoon een leuke film die gewone mensen laat zien die per ongeluk iets raars doen of per ongeluk in een rare situatie terecht komen. Wat mij aanspreekt is dat het zo heerlijk Spaans is. Spanjaarden zijn eigenlijk net zo direct als Nederlanders. Soms misschien nog wel directer. Als je er shit uit ziet zeggen ze dat je er shit uit ziet en als het tijd is om te neuken, dan zeggen ze dat ook gewoon.
De film is eigenlijk ook heel knus en vooral verbaal geschoten, dus er zijn geen mooie stills om te laten zien, maar gewoon gezellige straatjes in Barcelona.
