Ik ben weliswaar bedrijfskundige, maar ik heb me nog nooit verbaasd over hoe een communistische heilstaat financieel gezond zou kunnen blijven. Dat had ik misschien moeten doen, want dat blijkt bere-interessant te zijn.

In de driedelige televisiefilm Preis der Freiheit (regie Michael Krummenacher) staat de KoKo, de Kommerziellen Koordinierung van de DDR centraal, maar de film gaat over drie zussen in de nadagen van de DDR. Margot (Barbara Auer) is hotshot bij de KoKo, zus Lotte (Nadja Uhl) heeft een boekhandel en zus Silvia (Nicolette Krebitz) is naar het westen gevlucht. Haar kinderen denken dat ze dood is en worden opgevoed door Margot en haar man.

De KoKo heeft als opdracht om het geld bij elkaar te brengen waarmee de DDR draaiend gehouden kan worden. Een belangrijk onderdeel daarvan zijn de verkoop van gevangen aan de BRD en de verwerking van Westers afval. Maar eigenlijk doet de KoKo alles wat wel en niet mag om aan geld te komen, van het bestelen van eigen burgers tot aan wapenhandel in conflictgebieden. Na de Wende is de KoKo eerst als zwarte piet ingezet en uiteindelijk opgeheven, hierbij is heel veel kapitaal ‘zoek’ geraakt.

De film staat bol van dubbele moraal en principes. De KoKo-medewerkers staan in principe achter de principes van de de socialistische staat, dat is immers ondanks hun commerciële insteek hun doel op aarde. Toch staat niet iedereen er zo in. Je kunt geen DDR-film maken zonder de Stasi. Ook in deze film is de Stasi allom present. Niet alleen als controleur, maar ook als leverancier van de KoKo. Bovendien is een belangrijke vraag hoe je om gaat met familie: gelden daarvoor dezelfde regels, of is dat net allemaal even anders?

Deze film vertelde mij heel veel of de DDR wat ik nog niet wist. Veel van de gebeurtenissen in de film zijn waarheidsgetrouw: de KoKo, de Umweltbibliotek, de verkoop van gevangenen en veel meer. Wat ik ook goed vind aan deze film, is dat de film door gaat na de Wende en ook de ontluistering daarvan laat zien. Van het opportunisme én het idealisme binnen de DDR, tot de verschillende visies van het westen op wat er nu met de DDR moet gebeuren. Kortom: absolute kijktip!