Taxichauffeur Charles (Dany Boon) wil eigenlijk naar huis als hij nog een rit krijgt vanuit een chique buitenwijk van Parijs. Hij laat de rit bijna aan een collega over, tot hij hoort dat hij de meter al aan mag zetten bij het ernaartoe rijden. Hij gaat toch, maar zit stevig te balen. Hij haalt de keurige dame Madeleine Keller (Line Renaud/Alice Isaaz) af. Zij blijkt 92 jaar te zijn en op weg naar een verpleegtehuis. De chique woning laat ze definitief achter zich. Madeleine laat Charles dwars door Parijs rijden langs plaatsen die iets voor haar betekent hebben. Uiteindelijk blijkt Madeleine heel wat meer dan een keurige dame te zijn.
Dat Charles in de film om zal slaan als een blad weet je eigenlijk vanaf het begin van de film, het eind van de film kan je eigenlijk ook al direct raden. Maar alles wat er tussenin gebeurt is een grote verrassing. Ik zou er heel veel meer over kunnen zeggen, maar dat is eigenlijk zonde. Het is een heerlijke feelgood movie, met een zwart randje. Het enige dat eigenlijk echt jammer is, is dat Charles een Renault rijdt en geen Citroën.
