Ik mocht weer met de Twitter-kunsthistorici op stap en dit keer naar het Catharijneconvent in Utrecht waar de expositie Ode aan Antwerpen nog net te zien was. In Ode aan Antwerpen wordt de link gelegd tussen de virtuoze schilders die eind 16e eeuw in Antwerpen werken en wat hun invloed is op de schilderkunst in de Republiek.
De draad en de boodschap van de expositie waren me op zich duidelijk, maar ik vond het vooral veel en ik miste de verdieping van de overgang van schilders naar de Republiek. Passend bij het Catharijneconvent hadden de meeste schilderijen een religieuze achtergrond. Op zich prima, maar was dat dan het enige dat uit Antwerpen kwam? De expositie ging voor mijn gevoel meer over kunst uit Antwerpen en De Rpubliek ten tijde van de grote migratie van Antwerpen naar Amsterdam aan het eind van de 16e eeuw, dan dat het daadwerkelijk over de migratie van de kunstenaars ging.
Desalniettemin was het een interessante tentoonstelling. Het was wel weer veel, vooral omdat er zeg maar erg efficient geschilderd werd: op één doek stonden vaak zoveel scènes, dat ze er ook vijf of zes schilderijen mee hadden kunnen vullen.
Wat ik op zich wel heel leuk vond, dat het heel veel schilderijen waren die een beeld geven van het leven van eind 16e tot ver in de 17e eeuw. Ik heb dan ook veel foto’s van details gemaakt en / of met het idee dat ze een goede illustratie zouden kunnen zijn op de het verhalenproject van het kasteel of bij het Margarethablog. Natuurlijk ben ik weer heel vaak vergeten om de beschrijving en de herkomst van het schilderij erbij te fotograferen. Dat zou het leven een stuk makkelijker maken.
Absolute top was overigens Jezus die één van de wijzen duidelijk maar een engerd vindt en probeert hem te bezweren. (“Dude, effe chillen!”). Ik heb hem gebruikt voor de kopfoto. Geen idee wie het geschilderd heeft…
