Al fietsend zie je nog wel eens wat. Je ziet ook een heleboel niet en van wat je wel ziet, leg je het meeste niet vast met je supersonische camera. Op de foto had ik geluk met twee wilde zwijnen bij Radio Kootwijk. Ik heb er al een keer over geschreven. Dat ze tevreden knorden, als ze dat niet gedaan hadden, was ik straal aan ze voorbij gefietst. En ze bleven rustig staan toen ik mijn iphone pakte om een foto te maken.
Soms zie je ook wel dingen waarvan je niet weet wat je ziet, of niet gelooft wat je ziet. Met vriendin H. in de auto zagen we in de schemering een keer een raar bol beest oversteken. We konden twee beesten bedenken met die vorm: een das of een bever. We hadden geen van beiden ooit in het echt gezien en ze zouden in het gebied allebei voor kunnen komen. Maar wat hadden we nou gezien?
In het voorjaar van 2016 fietste ik door het bos. Verderop zag ik een hond het fietspad oversteken. “Die hond lijkt op een wolf”, dacht ik. Het rare was dat toen ik bij de oversteekplek kwam, er in geen velden of wegen een uitlater met een hond te bekennen was. En dat terwijl er geen paden waren en de hond richting het spoor liep. Het was ruim voor de wolvengekte, dus ik dacht dat het gewoon Amiekgekte was. Inmiddels denk ik toch dat ik een wolf gezien heb. Ik dacht zo hard dat het Amiekgekte was, dat ik het ook echt nooit aan iemand durfde te vertellen. Tot een paar weken geleden. En nu dus gewoon zo, hopseflops, op het wereldwijde web.
